[άβελ]-Ταφ είπε : στους ηλιακούς αδερφές μου,στους ηλιακούς

-τα σύννεφα. μ' αρέσουν τα σύννεφα εκεί που σβήνει το φως της μέρας και ανάβουν οι σκιές των πολυκατοικιών.ανισόπεδες ,σχεδόν ανισόρροπες. κι από πάνω κάτι σύννεφα. μη φανταστείς πολλά, ό,τι απέμεινε απ' την κακοκαιρία δηλαδή.εκεί που πέφτει ο ήλιος κάτι απέμεινε.και είναι οι πιο όμορφες ελπίδες στα πιο όμορφα σχήματα.
- ίσως και να 'ναι το πεπρωμένο σου..
-τα πιο περίεργα σχήματα την πιο περίεργη ώρα να..;
-..σου μιλούν για το απρόσμενο ναι.
-μοιάζει με ελικόπτερο.
-μπορεί να 'ρχεται και πόλεμος.
-κι εκείνο εκεί το απροσδιόριστο..;
-μπορεί να 'ρχεται για μένα.
-κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς..
-..και μου λες ,λοιπόν, θυμήσου, μην πετάξεις τη ζωή σου στα σκυλιά.
-θυμήσου.
-κι όταν ξεχαστείς κοιμήσου ,η τύχη σου για να δουλέψει..

κι όταν σηκωθείς θα 'χουμε χτίσει άλλα λόγια ,γιατί η ελπίδα είμαστε εμείς.υποκείμενο.ρήμα.κατηγορούμενο.η ελπίδα είμαστε εμείς.έτσι. να επιστρέφουμε στα στοιχειώδη της ελληνικής, γιατί δεν έχουμε και κουράγια για μακροπερίοδους λόγους και ψαγμένα γνωμικά.

και μην ξαναρωτήσετε πού πάμε.εσείς δεν ξέρω. εγώ για 'κει που ζουν τα ρήματα και οι ηλιακοί.



και δες που πάλι γράφω χωρίς καμία συνοχή. αλλάζω παραγράφους,αλλάζω θέμα. αλλάζω θέμα γιατί νιώθω αμήχανα και μάλλον δεν μπορώ ν' απαντήσω...ξέρω 'γω γιατί 'μαστε έτσι;

[άβελ]-Ταφ